Cudowny potwór na polowaniu

„Okradziono mnie, wzięli to, co najcenniejsze. Niedźwiedzia! Pluszowego!” — powiedział z takimi słowami do agencji Maksymiliana Wulfa dziwny gość. Chodzi o to, że zniknął niedźwiedź nie byle jaki, a „złoty”. Archibald był wyszywany złotymi nićmi i drogocennymi kamieniami od stóp... do głów. Ta dziedziczna relikwia została przekazana Borysowi Szubinie przez jego rodowitych przodków. Pewnego pięknego dnia Szubin odkrył zniknięcie rarytasu. Kamery monitorujące zarejestrowały jego córkę Mirosławę, która wynosiła niedźwiedzia z sypialni. Dziewczynka wyglądała dziwnie — miała szklisty wzrok i chwiejny krok. Po tym, jak ojciec pokazał córce nagranie, Mira zażyła jakieś leki, trafiła do szpitala i teraz na nic nie reaguje. A po niedźwiedziu nawet ślad zaginął. Szubin prosi Jewlampię, aby znalazła Archiego oraz tego, kto mógł odurzyć córkę, aby przywłaszczyć sobie drogocenną zabawkę. Lampa podjęła się śledztwa z dużym entuzjazmem, sprawa wydała się bardzo interesująca. Ale gdy Romanowa zrozumiała, kto tę zupę ugotował, nawet odmówiła honorarium, tak bardzo była wstrząśnięta… Daria Doncowa — najpopularniejszy i najbardziej poszukiwany autor w naszym kraju, ulubienica milionów czytelników. W Rosji sprzedano ponad 200 milionów egzemplarzy jej książek. Jej twórczość wypełnia serca i dusze światłem, optymizmem, radością, pewnością jutra! „Doncowa to niesamowita pracoholiczka! Nie znam żadnego innego pisarza, który tak dużo by pracował. Traktuję ją z szacunkiem, jako wzór literackiego pracowitości. Kobiety potrzebują wsparcia psychologicznego i otrzymują je od Doncowej. Ja sama kiedyś przeczytałam kilka jej powieści. Czytają ją bardzo różni ludzie. I bardzo zajęte bizneswoman, aby na chwilę wyłączyć głowę, i gospodynie domowe, które mają 15-20 minut przerwy między odwożeniem i odbieraniem dzieciami.” — Galina Juzefowicz, krytyk literacki