Notatki Barry'ego Lyndona, Esq., napisane przez niego samego

Wśród wybitnych powieściopisarzy epoki wiktoriańskiej William Thackeray zajmuje najbardziej zaszczytne miejsce i plasuje się obok Charlesa Dickensa, Charlotte Brontë i Elizabeth Gaskell. Zaprezentowana w tym wydaniu powieść „Papiery Barry’ego Lyndona” (1844) stała się kanwą słynnego filmu Stanleya Kubricka (2004), „jednego... z najbardziej wieloaspektowych i wyrazistych dramatów kostiumowych w historii kina”. Powieść Thackeraya ukazała się na krótko przed jego słynnym Targiem próżności, na łamach których czytelnik poznał uroczą i niezwykle przedsiębiorczą Rebeccę Sharp. Jej bezpośrednim literackim krewnym jest drań Redmond Barry. Opowieść o przygodach irlandzkiego poszukiwacza przygód, jego wzlotach i upadkach, w której autor gra na kanonach kroniki rodzinnej i romansu łotrzyckiego, spotkała się z mieszanymi recenzjami współczesnych, ale kilka lat po publikacji powieść została nazwana „bajeczną wyczyn czystej ironii” i uznany za bezwarunkowe osiągnięcie pisarza. „Jego dar geniuszu ulega swojej woli, niczym sługa, któremu nie wolno, ulegając gwałtownemu impulsowi, pędzić do fantastycznych skrajności, musi osiągnąć cel wyznaczony mu zarówno przez uczucie, jak i rozum. Thackeray jest wyjątkowy. Nie mogę powiedzieć więcej, nie chcę powiedzieć mniej” (Charlotte Brontë).