Rodna mowa

„Czytanie głównych książek rosyjskiej literatury — to jak przeglądanie na nowo swojego życiorysu. Doświadczenie życiowe gromadziło się równolegle z czytaniem i dzięki niemu… Dorastamy razem z książkami — one rosną w nas. I kiedy? nastał czas buntu przeciwko włożonemu jeszcze... w dzieciństwie podejściu do klasyki”, — napisali Piotr Wajl i Aleksander Genis w przedmowie do swojego pierwszego wydania „Rodnej mowy”. Autorzy, którzy emigrowali z ZSRR, stworzyli za granicą książkę, która wkrótce stała się prawdziwym, choć trochę żartobliwym, pomnikiem radzieckiego szkolnego podręcznika literatury. Jeszcze nie zapomnieliśmy, jak skutecznie te podręczniki na zawsze odbierały uczniom wszelką chęć do czytania, wprowadzając w nich trwałe odrzucenie rosyjskiej klasyki. Autorzy „Rodnej mowy” spróbowali ponownie obudzić w nieszczęśliwych dzieciach (i ich rodzicach) zainteresowanie krajową literaturą piękną. Wygląda na to, że ta próba zakończyła się pełnym sukcesem. Dowcipny i zajmujący „antypodręcznik” Wajla i Genisa od wielu lat pomaga absolwentom i przyszłym studentom zdawać egzaminy z literatury rosyjskiej.