Pieśni. Wiersze. Sonety

Ilustrowane wydanie jest drukowane na matowym papierze powlekanym Omela z zakładką w tym samym kolorze co kapitał. Pełną książkę w wersji elektronicznej można znaleźć pod linkiem na stronie SZKEO.

Zbiór dzieł Williama Szekspira (1564–1616) w tłumaczeniach różnych literatów zawiera sto pięćdziesiąt... cztery sonety, trzydzieści siedem pieśni oraz pięć poematów: „Feniks i gołąb”, „Skarga zakochanej”, „Wenus i Adonis”, „Lukrecja” oraz „Namiętny pielgrzym”. Wydanie zdobią inicjały, wstawki i ilustracje brytyjskiego artysty Charlesa Robinsona (1870–1937).

W Rosji zainteresowanie dziełami Szekspira zaczęło rosnąć w pierwszej połowie XIX wieku, dzięki inscenizacjom jego komedii na krajowych scenach, takich jak „Sen letniej nocy”, „Dużo zgiełku o nic”, „Dwunasta noc”, „Poskromienie złośnicy”. Z równie dużym powodzeniem wystawiano tragedie: „Romeo i Julia”, „Makbet”, „Książę Lear”, „Hamlet”, „Otello”. Na początku XX wieku istniało już ponad sto tłumaczeń różnych dzieł angielskiego klasyka w języku rosyjskim. W 1902 roku wydawnictwo „Brockhaus i Efron” w ramach serii „Biblioteka wielkich pisarzy” wydało pełne zbiory dzieł Szekspira. Znajdowały się w nim także sonety, które są najsławniejszą częścią poetyckiego dziedzictwa Szekspira. Redaktorem całej serii był znany historyk literatury i krytyk literacki Semyon Afanasyevich Wengierow. Do pracy nad tłumaczeniami sonetów Szekspira nie tylko zaangażował takich znakomitych poetów i literatów swojego czasu jak Walerij Jakowlewicz Brujso, Tatiana Lwowna Szczepkina-Kupert, Nikołaj Aleksandrowicz Chołodkowski, Aleksandr Mitrofanowicz Fedorow, Władimir Aleksandrowicz Mazurkiewicz, ale także oddał hołd tłumaczom z lat ubiegłych: Nikołajowi Wasiljewiczowi Gerbelemu i hrabiemu Iwanowi Andreevichowi Mamunowi (pierwszemu tłumaczowi sonetów Szekspira na język rosyjski). Wszystkie sto pięćdziesiąt cztery sonety Szekspira są drukowane w ich tłumaczeniach w tym zbiorze. W książce znalazły się także trzydzieści siedem pieśni i pięć poematów angielskiego klasyka: „Feniks i gołąb”, „Skarga zakochanej”, „Wenus i Adonis”, „Lukrecja” oraz „Namiętny pielgrzym”.

Wydanie zdobią inicjały, wstawki i kolorowe ilustracje brytyjskiego artysty Charlesa Robinsona. Ilustrował on zawarte w książce sonety Szekspira w 1915 roku. Wówczas Robinson miał 45 lat i był już uznawany za płodnego artystę. Można powiedzieć, że Charles stał się potomnym ilustratorem, ponieważ jego ojciec również rysował dla książek. Obaj bracia Charlesa także zostali artystami. W 1892 roku Charles Robinson otrzymał miejsce w Królewskiej Akademii, ale nie mógł jej ukończyć z powodu braku pieniędzy. Nie przeszkodziło mu to w 1896 roku otrzymać zlecenia na oprawę „Ogrodu dziecięcych wierszy” Roberta Louise’a Stevensona. Robinson wykonał dla tego zbioru ponad sto rysunków piórem i tuszem. Książka Stevensona z jego ilustracjami odniosła sukces. Później Charles czasami ilustrował kilka książek rocznie. Z jego rysunkami regularnie wznawiano bajki Ezopa, „Przygody Odyseusza”, bajki Perraulta, wiersze Matki Gąski, rubai Omar Chajjama i dziesiątki innych książek.