Ojciec Brown

Zapoznać się z całą książką w wersji elektronicznej można pod linkiem na stronie SZKEO RF. Książka w wersji ilustrowanej jest drukowana na krajowym, cienkim, pigmentowanym papierze książkowo-projektowym z zakładką lásse w tym samym kolorze co kapitał.

Książka zawiera dwadzieścia cztery opowiadania... angielskiego pisarza i dramatopisarza Gilberta Keitha Chestertona (1874–1936), którego głównym bohaterem jest detektyw-amator, ksiądz Brown. Opowiadania są zebrane w dwóch tomach: „Ojciec Brown zawsze ma rację” i „Mądrość ojca Browna”. Wszystkie teksty są w tłumaczeniu Dmitrija Mochniewa. Książkę zdobią ilustracje pięciu artystów – trzech Brytyjczyków: Williama Hatterella (1855–1928), Edmunda Josepha Sullivana (1869–1933), Sidneya Seymoura Lukasa (1878–1954) oraz dwóch Amerykanów: George'a Gibbsa (1870–1942) i Williama Fredericka Fostera (1883–1953).

W przeciwieństwie do swojego literackiego kolegi, przenikliwego detektywa Sherlocka Holmesa, skromny wiejski proboszcz, ksiądz Brown, nie zna się na rodzajach popiołu z cygar. Nie przeprowadza doświadczeń chemicznych, nie gra na skrzypcach, nie uczy się technik jiu-jitsu, nie boksuje i nie potrafi celnie strzelać. Jego forma fizyczna nie pozwala mu biegać za przestępcami ani czynić zasadzek na bagnach. Niemniej jednak, wykrywalność przestępstw u Browna jest na wysokim poziomie. Tak jak Holmes, zwraca uwagę na dowody, jednak jego główną metodą jest psychologia. Ksiądz doskonale zna ludzi i jest w stanie postawić się w sytuacji przestępcy. Motywy działań przestępcy i logika jego działań – to, co interesuje Browna w pierwszej kolejności. Księdza Browna wymyślił utalentowany angielski pisarz, dramatopisarz, krytyk literacki, poeta i dziennikarz Gilbert Keith Chesterton. Po raz pierwszy ta postać pojawiła się w jego opowiadaniu „Szafirowy krzyż”, a następnie stała się centralnym bohaterem długiej serii opowiadań detektywistycznych. Prototypem księdza Browna był znajomy Chestertona – proboszcz John O'Connor, który wprowadził pisarza w katolicki świat. Sam Chesterton zewnętrznie trochę przypominał swojego bohatera – był niezdarny, nieco zbyt otyły, rozkojarzony, źle przystosowany do normalnego życia, nosił pognieciony kapelusz i chodził o lasce.

Chesterton przyszedł na świat w 1874 roku i przeżył ponad sześćdziesiąt lat. Napisał około osiemdziesięciu książek, kilka setek wierszy, około dwustu opowiadań, cztery tysiące esejów i kilka dram. Jednak to właśnie detektywistyczny cykl o Brownie stał się swoistą wizytówką pisarza. Sukces tych opowiadań kryje się również w niezwykłym talencie literackim Chestertona. Wszystkie jego dzieła są niezmiennie przesiąknięte dowcipem i subtelnym poczuciem humoru. Bliskim przyjacielem pisarza był wielki dramaturg Bernard Shaw, z którym Chesterton często prowadził ostre spory, debaty i dyskusje. Shaw nazywał Chestertona „człowiekiem kolosalnego talentu”. Pisarz miał zdumiewającą umiejętność twórczego przekształcania abstrakcyjnych idei w konkretne i zapadające w pamięć obrazy. Swoją pracę literacką Chesterton rozpoczął jako krytyk literacki, a po wielu latach był nominowany do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.

Przedstawić atmosferę, w której działa główny literacki bohater Chestertona, pomagają w tej książce ilustracje pięciu artystów, którzy żyli i tworzyli na przełomie XIX i XX wieku. Ilustrowali opowiadania o księdzu Brownie, gdy te po raz pierwszy ukazywały się w druku. Wśród nich trzech Brytyjczyków: William Hatterell, Edmund Joseph Sullivan i Sidney Seymour Lucas, a także dwóch Amerykanów: George Gibbs i William Frederick Foster.