Hepatmeron

Małgorzata Nawarska (1492–1549) — francuska księżniczka, jedna z pierwszych kobiet-pisarek w Francji, mecenas sztuk i nauk, poetka, prozaik, mistyk religijny, autorka dialogów filozoficznych, poematów i sztuk. Jednak przez wiele wieków jej imię sławiło „Hepatmeron” — klasyka literatury epoki renesansu, zbiór... nowel, inspirowany „Dekameronem” Boccaccia. Tutaj również jest dziesięć osób, tymczasowo odciętych od świata, które bawią się i nawzajem, opowiadając moralizujące, zabawne, brutalne, szczere, poruszające historie — historie na pół drogi między przypowieścią a plotką, opowieści o miłości, zdradzie, honorze i oszustwie. Rozważając swoich bohaterów, ich najniższe lub najwyższe duchowe pragnienia, narratorzy — kilka alter ego Małgorzaty Nawarskiej, a także postacie zaczerpnięte z jej przyjaciół i krewnych — niechcący w pewnym sensie odkrywają duszę i sami, a wraz z nimi odkrywamy całą złożoność ludzkiej natury i my.