Dylemat kapitana Blada i inne opowiadania

Napisana pod koniec XVIII wieku dramat Schillera „Rozbójnicy” zapoczątkował cały nurt literatury o łamiących prawo szlachetnych bohaterach. W XIX wieku Walter Scott napisał „rozbójniczy” powieść „Rob Roy”. Aleksander Dumas i Howard Pyle opisywali przygody Robin Hooda, a Aleksander Puszkin zapoznał... swoich czytelników z „Dubrowskim”. Na początku XX wieku Europejczycy zaczytywali się w przygodach wymyślonego przez Maurice’a Leblanca nieuchwytnego rabusia Arsène’a Lupina. Powieść Rafaela Sabatini „Odyseja kapitana Blada”, opublikowana w 1922 roku, doskonale wpasowała się w szereg tych dzieł. Stworzony przez Sabatini obraz pirata Piotra Blada był obdarzony wszystkimi cechami superbohatera. Był wysoki, chudy, silny i zwinny, posiadał bystry umysł, wynalazczość i bogatą wyobraźnię. Blad nigdy nie tracił zimnej krwi i przestrzegał swoistego kodeksu honorowego. Rabunkiem zajmował się nie dla zysku: w życiu prowadziła go niezmordowana żądza przygód. Nic dziwnego, że to właśnie powieść o perypetiach na drodze takiego bohatera przyniosła Rafałowi Sabatini europejską sławę.Do pisania Sabatini zabrał się wcześnie, w wieku dwudziestu lat, i chociaż opowiadania młodego literata chętnie publikowały angielskie czasopisma, zajęcie pisarstwem przez następne około dziesięciu lat pozostało dla Rafała raczej rozrywką niż głównym zajęciem życia. Rodzice przyszłego pisarza, zawodowi śpiewacy operowi, namawiali młodzieńca do zajęcia się handlem, słusznie uważając, że znajomość języków pomoże mu w tej dziedzinie. Rafael swobodnie władał pięcioma językami: włoski był dla niego ojczysty, a angielski nauczył się, rozmawiając z babcią ze strony matki. Mieszkała pod Liverpoolem i przez kilka lat opiekowała się małoletnim wnukiem, podczas gdy jego rodzice dawali koncerty w Europie. Kiedy Rafael uczęszczał do katolickiej szkoły w Porto, gdzie jego ojciec i matka otworzyli szkołę śpiewu, nauczył się także portugalskiego. Później opanował francuski i niemiecki — rodzina długo mieszkała za granicą. I jednak, kiedy w 1904 roku ukazała się pierwsza książka Rafała, zdecydował się całkowicie poświęcić literaturze. Od tego czasu Sabatini regularnie wydawał co roku powieść lub opowiadanie. Jednak sukces nie przyszedł do niego od razu: fascynujące historie o kapitale Bladzie zdobyły sławę, gdy pisarz miał już prawie pięćdziesiąt lat.Kapitain Blad po raz pierwszy pojawił się w opowiadaniach, które połączono wspólnym tytułem „Bractwo nadbrzeżne”. Ten cykl rozpoczął się publikować w czasopiśmie „Premier” w grudniu 1921 roku. Sabatini pisał nowe teksty o Bladzie, przerabiał stare i ostatecznie połączył wszystkie te dzieła. Później ukazały się jeszcze dwie jego powieści o ulubionym bohaterze czytelników: „Kronika kapitana Blada” i „Sukcesy kapitana Blada”. Wszystkie dziewięć historii, obok innych dzieł pisarza, są przedstawione w tej książce.