Historia o krasnoludkach i sierotce Marysi

Ilustrowane wydanie podarunkowe zostało wydrukowane na matowym papierze omskim z zakładką w tym samym kolorze co kapitał. Całą książkę w wersji elektronicznej można znaleźć pod linkiem na stronie SZKÉO.

Maria Józefowa Konopnicka (1842–1910) - polska pisarka, tłumaczka i krytyczka literacka. "Historia... o krasnoludkach i o sierotce Marysi" jest jej najbardziej znanym dziełem dla dzieci. W niej mali podziemni czarodzieje pomagają dziewczynce znaleźć zaginione gęsi. Tekst baśni jest podany w tłumaczeniu Wukola Michajłowicza Lawrowa. Wydanie zdobią kolorowe i czarno-białe ilustracje polskich artystów.

Zabawne baśni, w których bohaterami są krasnoludki-krasnoludki, w tym Repejnik, Słominka i inne maluchy, ich dostojny król Ognik, jego nadworny historyk Czepuchinski-Wzdórny, sierotka Marysia, piesek Gasia, muzyk Sarabanda, żabka Półbojar, lis Obżerka, królowa Tatry, wieśniak Skróbek i jeszcze wielu innych bohaterów, wymyśliła polska pisarka Maria Józefowa Konopnicka (1842-1910). We współczesnej Polsce ją pamiętają. Jej imieniem nazwano kilka polskich ulic i placów. Od połowy XX wieku w polskim Żarnowcu działa muzeum pisarki. W 2010 roku w Warszawie ustanowiono Międzynarodową Nagrodę imienia Marii Konopnickiej, co nie dziwi, ponieważ jej literackie dziedzictwo jest dość duże. Ciekawe, że Konopnicka (przed małżeństwem Wasiłowska) uzyskała jedynie wykształcenie domowe i spędziła tylko rok w jednym z klasztornych pensjonatów w Warszawie. Przy tym Maria Józefowa nie tylko pisała dla dzieci - była także poetką, tłumaczką, dziennikarką, krytyką i dużo pisała dla dorosłych. Jej twórczość była wysoko ceniona przez noblistę w dziedzinie literatury Henryka Sienkiewicza.

Pisać dla dzieci Konopnicka zaczęła dość późno - w 1884 roku. W tym czasie Maria Józefowa była znana w Polsce jako działaczka polityczna i patriotka, walcząca zarówno o niepodległość swojego kraju, jak i o prawa kobiet. Dużo pracowała z polskim folklorem; być może to z niego pisarka czerpała inspirację dla swoich baśni. Niektóre z jej wierszy są stylizowane na ludowe pieśni. Jeden z wierszy Konopnickiej przez pewien czas był nieoficjalnym hymnem Polski. Historia o małej sierotce i pomagających jej krasnoludkach stała się najbardziej znanym dziełem dla dzieci pisarki.

Z baśniami Konopnickiej rosyjskojęzycznych czytelników zapoznał tłumacz i dziennikarz Wukol Michajłowicz Lawrow (1852-1912). Jego ojciec handlował chlebem w Jełczu, a sam Wukol ukończył zaledwie trzy klasy Jełczańskiego Gimnazjum Miejskiego, co nie przeszkodziło mu później wydawać w Moskwie czasopismo "Rosyjska myśl". Lawrow dużo tłumaczył z polskiego, w szczególności powieści Henryka Sienkiewicza "Ogniem i mieczem", "Potop" i inne jego dzieła. W 1904 roku Wukol Michajłowicz za swoją działalność literacką i oświatową został członkiem honorowym Towarzystwa miłośników rosyjskiej literatury.

Baśnie Konopnickiej były niezwykle popularne w Polsce na przełomie XIX i XX wieku. Wielokrotnie je wznawiano, zdobiąc rysunkami różnych polskich artystów. Czytelnicy mogą zapoznać się z przykładami takich ilustracji w tej książce.