Przygody kapitana Wrangla

Niesamowitym historiom kapitana Wrangla trudno nie uwierzyć. Od razu czuć, że zabawną opowieść o nim i jego przyjaciołach napisał człowiek, który zna morze nie z opowiadań. I tak jest. Andriej Siergiejewicz Niekrasiow pojawił się na świecie w 1907 roku. Został... marynarzem w wieku dziewiętnastu lat, pracował jako kotwicz, zbieracz skórek fok i nawigator, a później ukończył Władywostocki Technikum Morskie. Swoje wrażenia z morskich podróży przenosił na papier. Materiału wystarczało. Pisarz wspominał: „Łowiłem dorsza na Morzu Barentsa... spędzałem trudne wachty przy rozgrzanych piecach kotłowni statków, biłem morsów w Cieśninie Beringa i polowałem na wieloryby na Oceanie Spokojnym”. Pierwsze opowiadania Andrieja Siergiejewicza ukazały się na stronach czasopism „Murzilka” i „Pionier”. Niekrasiow pisał dla nastolatków, opowiadając o samolotach, samochodach, oceanologii, elektryczności, jednak całe to twórczość zeszła na dalszy plan po publikacji w 1939 roku jego błyskotliwej powieści o kapitanie Wranglu, który dla milionów czytelników stał się swoistym „morskim Münchhausenem”. Wzorem Wrangla stał się znajomy Niekrasiowa - Andriej Wasiljewicz Wroński, który lubił opowiadać morskie nieprawdy o samym sobie. Podobnym talentem dysponował i sam Niekrasiow. Przy tym nie kłamał, a „trawił”, jak to mówią na morzu. W tej związku przypomina się wers z „Terkin” Twardowskiego: „Dobrze, gdy ktoś kłamie wesoło i składnie”. Andriej Siergiejewicz posiadał ten talent w pełni. To dlatego jego powieść o Wranglu nie starzeje się.

Pierwsze wydanie książkowe „Przygód kapitana Wrangla” zdobiły ilustracje Konstantina Pawłowicza Rotowa (1902-1959). Zostały one starannie odtworzone i w tej książce. W tamtym czasie lekkie utalentowane rysunki tego artysty z ich wyraźnymi pewnymi liniami były znane prawie całej czytającej radzieckiej publiczności, ponieważ regularnie pojawiały się na stronach czasopism „Krokodyl” i „Ognik”, w gazetach „Prawda” i „Komsomolskaja Prawda”. Według samego Rotowa, zaczął rysować „od kiedy pamiętam”. Konstantin Pawłowicz uzyskał wykształcenie w Rostowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Publikować swoje prace rozpoczął jeszcze przed ukończeniem szkoły. Wielu ludzi do dziś pamięta rysunki Rotowa do powieści „Stary Chottabycz”, wiersza „Wujek Stiepan”, bajki „Trzy prosiaczki”, powieści „Złoty cielaczek”. Rotow pracował z pasją, czerpiąc ogromną przyjemność z rysowania. Ten twórczy zapał pomógł mu przetrwać kilka lat w obozach, do których artysta trafił na fałszywe oskarżenie o szpiegostwo. Nawet w takich warunkach Rotow kontynuował tworzenie. Po powrocie do Moskwy Konstantin Pawłowicz kontynuował rysowanie nie tylko dla „Krokodyla”, ale także dla czasopism dziecięcych „Wesołe obrazki” i „Młody technik”.