Ciemne aleje. Przeklęte dni

Ivan Aleksiejewicz Bunin — poeta i prozaik, pierwszy z rosyjskich pisarzy, który otrzymał Nagrodę Nobla. „To, że stałem się pisarzem, wydarzyło się jakoś samo z siebie, określiło się tak wcześnie i niepostrzeżenie, jak to bywa tylko u tych, komu coś... „jest zapisane w genach””, — napisał kiedyś o sobie. I. S. Szmielew mówił, że poprzez prozę Bunina odkrywa się sama Rosja. Rewolucja zmusiła Bunina do opuszczenia ojczyzny, ale pamięć o niej stała się oparciem całej jego późniejszej twórczości: zaczął na nowo tworzyć na zawsze utraconą Rosję, jej znikającą piękność w swoich dziełach. W istocie cykl opowiadań „Ciemne aleje” — główna książka Bunina okresu emigracyjnego — to „przywrócenie ulotnego czasu miłości w wiecznym czasie Rosji, jej natury, jej zamrożonej w swoim wspaniałym przeszłości” (I. N. Suchich). Do obecnego wydania wszedł cykl „Ciemne aleje”, zapiski dziennikowe z lat 1918-1919 „Przeklęte dni”, literackie wspomnienia, książka „Wyzwolenie Tołstoja”, a także wiersze różnych lat.