Idiota

Książę Lew Nikołajewicz Myszkin wraca do Rosji po pobycie w sanatorium i zostaje uwikłany w skomplikowany trójkąt miłosny. Jego szczere impulsy i uczucia zderzają się z okrutnym światem zazdrości, egoizmu i przesytu otaczających go ludzi. Takie bogate wątki zawsze są... "skazane" na wywoływanie w czytelniku automatycznego efektu obecności. Sekret tkwi nie tylko i nie tyle w wydarzeniach, co w wspaniale nakreślonych postaciach i elektrycznych ładunkach między nimi. Suma wszystkich składników staje się przemianą efektu obecności w "efekt współudziału": zanurzając się w powieści, stajesz się najpierw niewidomym świadkiem wydarzeń, a potem zbliżasz się do głównego bohatera tak mocno, że patrzysz jego oczami i mierzysz jego świat bicie własnego serca. I wtedy pojawia się główne pytanie: jak przeżyć w tym świecie, który wydawał się wymyślony, a nagle stał się tak realny, i jak nie oszaleć tutaj. W końcu, czy społeczeństwo może określić stopień czyjejś "normalości"? W ogóle, kto z nas jest księciem Myszkinem?