Sprawiedliwość Zelba. Oszustwo Zelba. Pożegnanie Zelba

W czasie II wojny światowej Gerhard Zelb był prokuratorem, po wojnie otworzył agencję detektywistyczną. Teraz ma prawie siedemdziesiąt lat, nie siedzi bez pracy, a każda sprawa zamienia się w wielką niespodziankę — zazwyczaj nieprzyjemną. Przyjaciel z dzieciństwa prosi o zbadanie... ataków hakerskich — i dla Zelba, który nie zna się na komputerach, a świetnie rozumie ludzi, otwiera się mroczny sekret przeszłości, który lepiej byłoby, by pozostał tajemnicą. Nieznany zleceniodawca bezceremonialnie domaga się znalezienia zaginionej dziewczyny, rzekomo jego córki, — i Zelb wpada w szaloną pogoń, gdzie będą terroryzm, phantomowe i realne pożary, zdrady, kłamstwa i szaleństwo. Przypadkowe spotkanie z bankierem przynosi niby niezobowiązujące zlecenie — odnalezienie tajnego wspólnika banku, — a nagle ludzie giną z niewiadomego powodu, odkrywają się machlojki finansowe, z mętnych głębin wynurza się mafia, kogoś porywają, wszyscy kłamią, do drzwi co chwilę puka zmęczony losem człowiek z nieoczekiwaną nowiną, a to wszystko poważnie zagraża zdrowiu Zelba. Takie życie byłoby trudno znieść, gdyby nie to, że Zelb obdarzony jest nadmiarem uroku, autoironii, determinacji wrodzonego łowcy, a także przyjaźnią ludzi, którzy są gotowi wspierać w najdziwniejszej sytuacji... W 1987 roku Bernhard Schlink, szanowany prawnik i pedagog, ku pewnemu zdziwieniu publiczności, nagle zwrócił się ku «lekkiemu» gatunkowi i wspólnie z Walterem Poppe'em napisał «Sprawiedliwość Zelba», a następnie, już samodzielnie, dwa kontynuacje, za jedną z których otrzymał najstarszą i najbardziej prestiżową nagrodę literacką za kryminał w Niemczech Deutscher Krimipreis; liczne nagrody za jego słynny powieść «Lektor» były jeszcze przed nim. Trylogia Schlinka o Zelbie — trzy gęsto zmieszane historie o tym, że za niewinnym fasadą często kryje się przerażenie, a przeszłość zawsze dogoni, jakbyś nie uciekał.