Wygnańcy. Wspomnienia literackie

Iwan Aleksiejewicz Bunin — poeta i prozaik, pierwszy z rosyjskich pisarzy, uhonorowany Nagrodą Nobla (1933). Jego dzieła zostały przetłumaczone na wiele języków świata i na zawsze wpisane w złoty zbiór literatury światowej. Rewolucja 1917 roku zmusiła Bunina do opuszczenia ojczyzny,... ale pamięć o nieodwracalnie utraconej Rosji, o ludziach, z którymi połączył go los, stała się podporą dla całej jego dalszej twórczości. Książka «Wspomnienia» ujrzała światło dzienne w 1950 roku w Paryżu, chociaż pierwsze rozdziały zostały napisane znacznie wcześniej. Repin, Rachmaninow, Czechow, Kuprin, Szalapin — tutaj odtworzone są portrety tych, z którymi Bunin był dobrze zaznajomiony. W Związku Radzieckim książkę było niemożliwe przeczytać w całości aż do pierestrojki, nawet w zbiorach dzieł pisarza usuwano z niej fragmenty i rozdziały, w których Bunin ostro i złośliwie wypowiadał się o kolegach z branży, którzy znaleźli się po stronie bolszewików: o Gorkim, Majakowskim, Bloku, Jesieninie, «Trzecim Tołstojem». W obecnym wydaniu te luki zostały przywrócone na podstawie wydania za jego życia. Wspomnienia o L. N. Tołstoju, przed którym Bunin przez całe życie oddawał cześć, przerodziły się w esej «Wyzwolenie Tołstoja».