Zielona twarz

"Zielona twarz" (1916) - powieść austriackiego autora, wydana rok po słynnym "Golemie", która przewyższyła nawet bezprecedensowo ogromne tirarze swojego poprzednika. Będąc wirtuozowską alchemiczną wariacją na temat "wiecznego wędrowca" Agaswera, "Zielona twarz" łączy w swojej mistrzowsko skonstruowanej strukturze takie, zdawałoby się,... niekompatybilne aspekty zachodniego i wschodniego ezoteryzmu, jak kabała, joga i tradycja hermetyczna. Wyraźnie wyrażone gnostyczne motywy ściśle przeplatają się z ciemnymi afrykańskimi kultami (wodoo), a przedstawiony w finale powieści apokaliptyczny obraz zagłady holenderskiej stolicy wygląda jak wyrok na nowoczesną beznadziejnie desakralizowaną cywilizację.

Skład opowiadań oparty jest na wybranych utworach Mayrinka z zbiorów "Magiczny róg burghera" (1913) i "Nietoperze" (1916), pozwalających w pełni docenić nie tylko zdumiewającą fantazję autora, ale i to niezwykłe mistrzostwo, z jakim napisane są te małe arcydzieła, raz zanurzone w otchłani koszmaru, raz wzbijające się ku metafizycznym wyżynom. Szczegółowy artykuł i dokładne komentarze dają czytelnikowi możliwość lepszego zrozumienia fascynującej i niezwykle skomplikowanej twórczości tego naprawdę wyjątkowego pisarza-ezoteryka.