Iwan Aleksiejewicz Bunin – poeta i prozaik, pierwszy z rosyjskich pisarzy uhonorowany Nagrodą Nobla. «To, że stałem się pisarzem, wydarzyło się jakoś samo z siebie, określiło się tak wcześnie i niezauważalnie, jak to bywa tylko u tych, komu coś „wrodzone zapisane“», — pewnego razu napisał o sobie. I. S. Szmelew mówił o tym, że przez prozę Bunina ujawnia się sama Rosja. Rewolucja zmusiła Bunina do opuszczenia ojczyzny, ale pamięć o niej stała się podporą całej jego dalszej twórczości: zaczął odtwarzać na zawsze utraconą Rosję, jej znikającą piękność w swoich dziełach. W istocie cykl opowiadań «Ciemne alejki» – główna książka Bunina z okresu emigracyjnego – to «odtworzenie chwilowego czasu miłości w wiecznym czasie Rosji, jej natury, jej zamrożonej w swoim wspaniałości przeszłości» (I. N. Suchich).