Mały książe

Autobiograficzna, liryczna, nostalgiczna książka Lejbowa, finalisty nagrody Marka Aldanowa, przypomina o najlepszych przykładach rosyjskiej prozy ‒ od «Życia Arseniewa» Iwana Bunina po twórczość Aleksandra Iliczewskiego.

Nowa książka Borisa Lejbowa poświęcona jest dzieciństwu spędzonemu w Moskwie i Podmoskwie oraz młodości ściśle związanej... z emigracją ‒ życiem na Cyprze i we Francji pod koniec lat 90-tych. Przywiązanie do rodziców, babci i dziadka, pierwsza i, oczywiście, bezodwzajemniona miłość, przyjaźń w okresie dojrzewania tworzą prawdziwy dramatyczny splot. Z niego tkana jest pełna fantazji i surowej rzeczywistości historia dorastania, przemiany z chłopca w mężczyznę.
W tej książce jest naprawdę dużo wszystkiego. Jest tu i atmosferyczny odcisk epoki z jej niebezpiecznymi zakrętami losu. I miłosne spojrzenie w życie, ponieważ dla autora ważny jest każdy detal: szelest trawy, hałas deszczu, pierwsza zimowa śnieżyca... I przytłaczająca tęsknota za tym, co pozostawione w przeszłości. I ostrożne zainteresowanie nowym.