Zrywana trawa. Nie ma pola do przejścia

Izaj Kałasznikow, pochodzący z buriackiej wsi, którą po reformie kościelnej w XVIII wieku zasiedlili staroobrzędowcy - Semeiskie, stał się znany w całym kraju po opublikowaniu epickiej powieści „Okrutny wiek” (1978), która opowiada opowieść o życiu Czyngis-chana. W drugiej powieści „Rupture-Grass”... (1970) pisarz także sięga do historii, ale do historii bliższej i bardziej osobistej. W centrum opowieści znajduje się życie staroobrzędowej wioski Semey w pierwszej połowie XX wieku - czterdzieści lat, tyle samo, co cała epoka, pod względem liczby wstrząsów, jakie spotkały współczesnych. Ten sam temat porusza ostatnia powieść Izaja Kałasznikowa, wydana po raz pierwszy po jego śmierci w 1999 roku – i po raz kolejny pisarz po mistrzowsku wciąga czytelnika w koleje losów swoich bohaterów, udowadniając, że w historii nie ma takich rzeczy jak wielkie i małe, że miarą wszystkiego jest człowiek i jego miejsce w świecie.