Sodoma i Gomora

„Sodoma i Gomora”: 
W listopadzie 1913 roku ukazał się pierwszy tom powieści Marcela Prousta „W stronę Swanna”. Publikacja była możliwa dzięki wysiłkom przyjaciół nikomu nieznanego pisarza, ponieważ skomplikowane, autobiograficzne dzieło początkowo nie wzbudziło entuzjazmu wśród wydawców, a potem krytyków i czytelników.... Wówczas mało kto mógł przewidzieć, że cykl „W poszukiwaniu straconego czasu”, którego pierwszą książką będzie „W stronę Swanna”, z czasem zostanie uznany za jedno z najważniejszych dzieł literatury światowej XX wieku. Każda powieść cyklu poświęcona jest jakiejś fazie życia: „W stronę Swanna” opowiada o dzieciństwie głównego bohatera i o wydarzeniach, które poprzedzały jego narodziny; „Pod cieniem dziewcząt ukwieconych” — o jego dorastaniu, zakończeniu pierwszej miłości i narodzinach nowej; „Strona Germantów” — o jego młodości. „Sodoma i Gomora” (ostatnia z powieści cyklu opublikowana za życia autora) dziedziczy tematy i fabułę „Strony Germantów”: jest to kontynuacja opowieści o towarzyskich sukcesach młodego bohatera. Obecny jest tu również temat miłości i relacji bohatera z Albertiną, nawiązujący do książki „Pod cieniem dziewcząt ukwieconych”. Czwarta powieść cyklu „W poszukiwaniu straconego czasu” jest, po trzech poprzednich, przedstawiana czytelnikom w tłumaczeniu Eleny Baewskiej, które obala smutno zakorzenioną opinię, że Proust to szanowany, intelektualny, ale nudny autor.