Jak hartowała się stal

Nikołaj Aleksiejewicz Ostrowski (1904–1936) – radziecki pisarz, uczestnik wojny domowej.
W piętnastym roku życia Ostrowski wstępuje do komsomolu i od razu idzie na front jako ochotnik. "Było tak, że razem z legitymacją komsomolską dostawaliśmy karabin i dwieście nabojów". Młody bojownik z... żywotną energią szybko staje się organizatorem komsomolu w jednostkach Armii Czerwonej. Po ciężkim zranieniu w plecy Nikołaj Ostrowski wraca do pełnoprawnego życia. Zapisuje się do kijowskiej szkoły technicznej elektrotechniki, a następnie do technikum, pracuje jako pomocnik montera elektryka. Młody Ostrowski zawsze starał się być tam, gdzie najbardziej potrzebna była Ojczyźnie. Na komsomolskiej budowie linii kolejowej w Kijowie Nikołaj poważnie się przeziębił i zachorował na tyfus. W wieku osiemnastu lat Ostrowski został uznany za inwalidę, ale nadal ciężko pracował.
Swoją autobiograficzną powieść "Jak hartowała się stal" (1934) Ostrowski pisał, będąc przykuty do łóżka. Stała się ona autobiografią pisarza. Ciężki stan Ostrowskiego nie przeszkodził mu w stworzeniu najbardziej znanego i czytanego dzieła literatury radzieckiej. Wydarzenia powieści rozgrywają się na tle wojny domowej (1917–1922); przedstawiono w niej narodziny socjalizmu w kraju, odbudowę gospodarki narodowej. Główny bohater – Paweł Korczagin stał się przykładem męstwa i siły ludzkiego ducha dla wielu pokoleń.